Maging magpakumbaba - Fr. Martin Mroz, fdp (REVIVE year 1 no. 22)

Ordinary Time – 22th Sunday Cycle C – 2010
Mabuting Balita Lu 14:1.7-14

Sa unang anibersaryo ng kamatayan ni Cory Aquino, maganda ang mensahe ni Bishop Socrates Villegas para kina Noynoy at Kris sa kanyang homiliya. Ang payo kay Noynoy ay tungkol sa corruption, at ang payo kay Kris naman ay tungkol sa pagiging magpakumbaba. Ito’y kaakit-akit at akma sa ebanghelyo ngayon:

"Kris, - ang sabi ni Bishop - as you continue to stay in the limelight of show business and go up higher in your career on television, remember, all of these will pass. Your beauty and talents are not yours, they are God's. You will find your real happiness, as your mother did, not by being in the limelight, but being the spotlight lighting the face of Jesus.”

Masarap siguro ang pakiramdam kapag sikat at kilala ka ng mga tao. Lahat ng tao ay gustong maging tanyag at igalang ng ibang tao. Pero kadalasan, kapag ang focus ng tao ay sa sarili lamang, magiging mapagmataas ang kanyang puso.

Kaya inaanyayahan tayong maging magpakumbaba

Ito ang turo ni Hesus sa ebanghelyo ngayon sa pamamagitan ng isang talinghaga. Sa buhay, huwag mong hanapin ang mga matataas na puwesto. Mali ang mga taong nag-iisip na magiging masaya sila kapag nasa mataas na luklukan na sila. Sa halip, hanapin mo ang mga mababang puwesto at itataas ka. Binasa natin sa unang pagbasa: “Anak, gumawa ka ng mahinahon at mamahalin ka ng taong kalulugod-lugod sa Diyos” (Sir 3:17).

Maging magpakumbaba ka! Hindi ibig sabihin nito na wala kang kayang gawin o hindi ka na kikilos para hindi ka mapansin. Alam ng taong magpakumbaba kung anu-ano ang kanyang mga talento at hindi niya ito itinatago. Alam din niya kung anu-ano ang kanyang mga kahinaan at hindi niya ito ikinakahiya.

Ang ibig sabihin ng pagiging mapagpakumbaba ay alam na alam mo, na ang lahat ng bagay na mayroon ka sa buhay ay biyaya na galing sa Panginoon na hindi kailangan ipagyabang sa iba sapagkat ang mga taong nakapaligid sa iyo ang makakakita noon at magsasabing mapalad ka taglay mo ang mga katangian o talentong ito. Nararapat na manatiling mapagpakumbaba para malaman mo kung saan ka mahina, at humingi ng tulong sa Diyos at sa ibang tao, at kung anu-ano ang mga talento mo, para ito’y iyong ibahagi.

Maraming beses sinabi ni San Luigi Orione: “Basahin ninyo sa aking noo, basahin ninyo sa aking kamay, at basahin ninyo sa aking puso, ito lang ang nakasulat: ang lahat ay biyaya ni Maria.” Alam niya na ang lahat ng kanyang mga talento, ang kanyang espiritwal na panghalina na nagbibigay kakayahan sa kanyang impluwensyahan ang mga tao, at ang tagumpay sa kanyang nasimulan ay galing sa Diyos sa pamamagitan ni Maria. Kaya hindi lumaki ang kanyang ulo kahit sikat na siya at tanyag.

Ang salitang “humility” ay galing sa wikang Latino “humus” na ang ibig sabihin sa Tagalog ay “lupa”. Ang lupa ay andyan lang, ito’y hindi pinapansin at naaapak-apakan lang ng tao na parang walang halaga. Ang kahalagahan o dignity ng tao ay galing sa Diyos dahil ginawa Niya ito na Kanyang kalarawan. Ang taong may “humility” ay hindi nalilimutan na siya’y parang “humus” at tinatanggap din niya na ang ang lahat ay galing sa Diyos.

Ang ating Mahal na Ina ay huwaran ng pagiging mapagkumbaba. Kahit siya ang pinili ng Diyos, hindi siya nagmayabang. Nang dinalaw niya si Elizabet (Lc 1:39-56), inamin niya na ang kanyang puso’y nagagalak ng dahil sa Panginoon sapagkat “pinatalsik ng Diyos sa luklukan ang mga makapangyarihan, at itinampok naman ang mga balewala.”

“Do not expect!”

May mga taong hambog na sa unang tingin, akala mo sila’y mapagpakumbaba. Ngunit kapag sinabi mo sa taong ito: “Uy! Ang galing mo naman!” Sasagutin ka niya: “Hindi naman!”. At kung sabihin mo naman: “Bro, ang pogi mo!”, o kaya: “Ang ganda mo naman!”, sasagutin ka nila: “Hindi ah! Konti lang.” Pero sa totoo lang, hinihintay nila na purihin mo sila ulit kaya dini-deny nila.

May isa pang uri ng taong hambog. Ang mga ito ay laging nagsasalita tungkol sa kanilang sarili: “Ang galing ko naman! Ang ganda ko pa! Ang husay ko!” Sarili lamang ang focus nila kaya hindi nila alam kung saan sila mahina at nasasaktan sila sa tuwing hindi pinapansin kung gaano sila kagaling.

Minsan sinabi sa akin ng kaibigan ko: “Father, do not expect!” Inulit ko sa aking sarili: “Do not expect...” Nakita ko dito ang sikretong pagiging mapagpakumbaba. Ang taong hambog ay nasasaktan kapag hindi nangyari ang kanyang inaasahan, samantalang ang taong mapagpakumbaba ay laging handang tanggapin sa puso niya ang bawat pangyayari, maging maganda man ito o pangit.

Konklusyon

Kapag may pride ang tao, maraming problema ang darating sa kanyang buhay at paminsan-minsan lamang niya mararanasan ang tunay na kapayapaan. Samantala, ang taong mapagpakumbaba ay masaya’t mapayapa. Tamang-tama ang sinabi ni Bishop Soc, na ang tunay na kasiyahan, ay hindi galing sa pagiging sikat, kundi sa pagiging liwanag sa presensya ni Hesus.

http://newsinfo.inquirer.net/breakingnews/nation/view/20100801-284352/Bishops-public-advice-to-Kris-Aquino-surprises-many

Marami ba ang maliligtas? - Fr. Martin Mroz, fdp (REVIVE year 1 no. 21)

Ordinary Time - 21th Sunday – Cycle C – 2010

Mabuting Balita Lu 13:22-30

Mahirap ipaliwanag kung paano mabuhay sa paraiso at kung gaano kasaya ang manatili sa presensya ng Diyos magpakailanman. Pero mas mahirap sagutin kung sino ang makakapasok sa kanyang Kaharian at kung sino ang hindi.

Sa ebanghelyo ngayon, may nagtanong kay Hesus kung kakaunti lang ba ang maliligtas. Pero hindi Niya ito sinagot bagkus sinabi niya: “Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan” (Lk. 13:24).

Ano kaya ang makipot na pintuang ito na sinasabi ni Hesus? Alam natin na mahirap makapasok sa isang makipot na pintuan o bintana, o kaya ang dumaan sa isang makitid na kalsada. Mas madali at maginhawa pang dumaan sa maluwag na kalye. Pero malinaw ang mensahe ni Hesus nang sinabi Niya na maluwag ang daan patungong impiyerno.

Hindi madaling makapasok sa Kaharian ng Diyos. Nararanasan natin ito tuwing tayo’y nasa crossroads ng buhay kung saan kailangan nating pumili sa dalawang daan. Ang isa ay makipot at mahirap daanan samantalang yung isa ay maluwag, maliwanag at tila marami ang dumadaan dito.

Sa dalawang choices na ito, hindi natin nakikita ang hangganan pero nalalaman natin sa buhay ng mga nagdaan na dito kung paano sila nagtapos. Ang mga nahirapan sa daan ng kabutihan ay naging maganda ang kinalabasan ng kanilang ginawa at nailuklok pa sa pedestal pero sa mga dumaan sa landas ng kasamaan ay hindi naging kaaya-aya ang kanilang katapusan.

Itinutuwid ng Panginoon ang mga iniibig Niya

Mahal tayo ng Diyos at hindi niya hahayaang mawala tayo sa Kanya ng ganun na lamang. Sa ikalawang pagbasa nabasa natin ang sulat sa mga Hebreo: “Sapagkat pinarurusahan ng Panginoon ang mga iniibig Niya, at pinapalo ang itinuturing Niyang anak” (Heb 12:6). Marami ang mga paaran kung paano ipinaparamdam ng Diyos ang kanyang mabigat at mapagmahal na kamay. Siya’y katulad ng isang Ama na ipinapakita ang lubhang pag-aalala sa Kanyang anak kapag ito’y lumalabag sa utos o nagiging pasaway.

Madalas ikuwento ni San Luigi Orione, ang apostol ng pagkakawanggawa, na kahit nasasaktan siya sa pagpalo ng kanyang ina, ito’y nakatulong sa kanyang paglaki bilang mabuting bata. “Banal na pagpalo ang ibinigay sa akin ng aking ina...”, ito ang lagi niyang sinasabi. Sa tuwing pinapalo siya ng kanyang mga magulang, siya’y lalong nagpapakabuti.

Tulad din ng karanasan ko. Noong bata pa ako, masakit talaga kapag pinapalo ako ng mama ako. Pero malaki ang pasasalamat ko sa kanya dahil itinutuwid niya ako sa pamamagitan ng mga kastigo o parusa. Kahit masakit ay may pagmamalasakit ang mga ito. Sinasabi sa akin ng mga magulang ko: “Anak, sa tuwing pinapalo ka namin, kung masakit sa’yo, mas masakit para sa amin.”

“Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan”

Hindi sinabi ni Hesus kung kaunti o marami ang maliligtas. Sa halip, sinagot Niya ang nagtanong sa Kanya: “Pagsikapan ninyong pumasok sa makipot na pintuan.”

Huwag nating pag-aksayahan ng panahong isipin kung sinu-sino ang makakapasok sa paraiso o sa impiyerno, sa halip, ang dapat nating gawin ay pagsikapang pumasok sa paraiso.

Kapag tinitingnan ko ang buhay ng mga mahal ko, iniisip ko kung ang bawat isa sa kanila ay tatanggapin din ng Diyos sa Kanyang kaharian. Minsan nag-aalala ako kapag sa tingin ko ang isang taong mahalaga sa akin ay malayo sa Diyos. Iniisip ko kung ano ang pwede kong gawin. Una, magdasal para sa kanya; pangalawa, huwag lumayo sa kanya; pangatlo, bigyan siya ng mabuting payo’t halimbawa.

Ang kaligtasan natin ay nagsisimula sa pagtanggap natin ng grasya ng Diyos. Hindi sapat ang magdasal o magsimba lamang. Kailangan ding makilala natin ang Diyos ng buong puso, isip at kaluluwa, at magbunga ito sa pagiging mabuting Kristiyano natin.

Mas kaaya-ayang marinig na ang isang taong malayo sa Simbahan ay nananatiling mabuting tao kaysa naman malapit siya sa Simbahan pero ang puso naman niya’y malayo sa Diyos.

Tutulungan tayo ng Diyos pero kailangan na tulungan din natin ang ating mga sarili. Tuwing ako’y nagmamaneho sa Manila at bumper-to-bumber ang traffic, hindi ko mapigilang hindi sumulyap sa mga plate number na may nakasulat na: “angat ang pinoy.” Maganda kung gagawin din nating motto: “angat ang katoliko.” Sa pamamagitan ng sikap at tiyaga, magiging karapat-dapat din tayo sa presensya ng Diyos.

Konklusyon

Ang daan patungo kay Hesus ay mahirap tahakin at baybayin pero tiyak bibigyan Niya tayo nang lakas upang makarating sa Kanya. Kung magsusumikap tayo, we won’t regret following Jesus. “To follow Jesus is not always easy but it is always right.” Promise!!!

Regalo, Gantimpala’t Propesiya - Fr. Martin Mroz, fdp (REVIVE year 1 no. 20)

Kadakilaan ng Pag-aakyat sa Mahal na Birheng Maria

Mabuting Balita Lu 1:39-56

Noong bata pa ako, sumali ako sa grupo ng mga sakristan sa aming kapilya. Araw-araw, pumupunta kami sa simbahan para maglaro ng soccer, magdasal ng rosaryo at magsimba. Sa totoo lang, sumali ako sa grupo noon dahil ang dami ng sports sa simbahan at ang laki ng soccer field doon. At siyempre marami ding outing. Para makapaglaro kami ng soccer noon, ang dapat muna naming gawin ay magdasal ng rosaryo at magsimba araw-araw.

Aaminin kong nagdadasal lang ako ng rosaryo noon, para lang makapaglaro ako ng soccer tuwing hapon sa simbahan. Ito talaga ang aking dahilan.

Ngayon, na malaki na ako at pari pa, iba na ang dahilan kung bakit nagdarasal ako ng rosaryo. Habang tayo’y lumalaki, kailangan din lumago ang ating pang-unawa tungkol sa mga religious practices na itinuro sa atin noong tayo’y mga bata pa.

Ako’y nagdarasal kay Mama Mary dahil alam ko sa aking isipan, at nararamdaman sa aking puso, na siya ang aking Mahal na Ina.

Si Maria, ang Ina ng Diyos, ay huwaran natin at modelo ng pagsunod kay Hesus. Iginagalang natin ang ating Mahal na Ina dahil siya ang ating gabay patungo kay Hesus. Ngayon sa kapistahan ng Kanyang Pag-aakyat sa langit, meron akong tatlong puntong gustong ibahagi sa inyo:

1. Ang Pag-aakyat ni Maria sa langit ay isang regalo na galing sa Diyos

Sinabi ni Maria sa Ebanghelyo nang dinalaw Niya si Elisabeth: “Ang puso ko’y nagpupuri sa Panginoon! (...) At mula ngayon, ako’y tatawagin mapalad ng lahat ng salinlahi. Dahil sa mga dakilang bagay na ginawa sa akin ng Makapangyarihan!” (Lk 1,46.48-49).

Mahal na Mahal ng Diyos si Maria, na pinili Niya bilang Ina ng Kanyang Bugtong na Anak. Ipinanganak si Maria na walang kasalanan, kaya siya lamang ang may titulong Immaculate Conception. Ang kanyang katawan ay banal na banal dahil dinala Niya si Hesus sa kanyang sinapupunan sa loob ng siyam na buwan. At nang matapos na ang kanyang pamamalagi dito sa ibabaw ng mundo, hindi hinayaan ng Diyos na maagnas ang kanyang katawan bagkus iniakyat Niya ito sa langit.

Si Maria, sa kanyang katawan at kaluluwa, ay iniakyat sa langit dahil mahal siya ng Diyos at ito ay isa pang malaking regalo na ipinagkaloob sa kanya.

Ito ang ginawa ng Diyos kay Maria, ano naman ang ginawa ng Diyos para sayo? Ano ang dahilan sa tuwina’y nagagalak ang iyong puso?

2. Ang Kanyang Pag-aakyat sa langit ay isang gantimpala

Nasasaad sa mga Ebanghelyo na hindi madali ang buhay ni Maria. Sa Templo, sinabihan siya ni Simeon na paglalagusan ng isang punyal ang kanyang puso (Lk. 1,35); Nang gustong patayin ni Herodes ang sanggol, si Maria kasama ang butihing asawang si Jose, ay nagmadaling tumakas papuntang Ehipto (Mt. 2,13); Nabagabag si Maria nang mawala si Hesus sa Templo noong bata pa ito (Lk. 1, 45), inisip Niya siguro noon na hindi niya inaalagaang mabuti si Hesus. Siya’y naging saksi pa sa kamatayan ng kanyang sariling Anak (Jn.19, 25). Ang lahat ng mga paghihirap ni Maria sa buhay, sa kanyang pagiging mabuting ina, kasama rin dito ang kanyang pagiging matapat na alagad at masunurin sa Salita ng Diyos, ay nagkaroon ng gantimpala.

Ang pagiging Ina ng Diyos ay isang napaka-espesyal na biyaya, pero ang Kanyang pag-aakyat sa langit ay isang gantimpala sa kanyang mga nagawa. Tayo din ay gagantimpalaan ng Diyos sa katapusan ng ating buhay, sapagkat ang bawat munting mabubuting gawa natin ay nakikita ng Diyos at hindi ito kailanman nalilimutan.

3. Ang Pag-aakyat sa langit ay propesiya tungkol sa gagawin ng Diyos para sa atin

Hindi naman laging madali sumunod kay Hesus. Minsan tila napapagod na tayo o kaya’y nalilito. Kadalasan, malinaw naman ang dapat nating gawin, pero may mga panahon na mahirap makita ang tamang daan. Kapag ako’y nalilito, hindi ako humihingi sa Diyos ng mga “signs” upang mabatid ang Kanyang kalooban. Lalong nakalilito ang mga tanda. Sa halip, sinusubukan kong pansinin at basahin ang mga “signs” na dumarating sa akin.

Nahirapan din siguro si Mama Mary sa kanyang misyon bilang Ina ng Tagapagligtas. Sinabi ng Ebanghelista na si Lukas na iningatan at pinagnilayan ni Maria sa Kanyang puso ang lahat ng mga pangyayari (Lk 2,51). Pero hindi Siya sumuko, at nagkaroon Siya ng matinding pagpapasensya lalung-lalo na sa mga panahon kung kailan parang kailangan na niyang magtampo sa Diyos.

Siguro, naranasan din natin na parang sinaksak ang ating puso dulot ng matinding sakit na ating nadama, o kaya hindi natin inaalagaan ng husto ang mga mahal natin sa buhay, o kaya mawalan ng isang taong mahalaga sa atin. Nahihirapan din tayo paminsan-minsan sa ating misyon bilang alagad ni Hesus.

Magalak tayo, mga kapatid, dahil ang lahat ng ito ay magkakaroon din ng REWARD. Naging masunurin si Maria sa Diyos, kaya’t iniakyat siya sa langit, at tayo naman, kung magiging masunurin din sa Diyos tiyak makakamtan din natin ang Kanyang Kaharian. Kaya sinasabi natin na ang Pag-akyat ni Maria sa langit ay isang propesiya tungkol sa gagawin ng Diyos para sa atin.

Ang Pag-akyat sa langit ay isang regalo para kay Maria, gantimpala sa Kanyang mga nagawa, at propesiya para sa ating mga naglalakbay sa Kanyang huwaran.